Pytanie nadesłane do redakcji
Odbudowa estetyczna zęba. Mam mieć wstawioną koronę. Zastanawiam się, czy ewentualnie odbudować estetycznie ząb 12 i 21 przed wykonaniem korony na implancie w miejsce po zębie 11. Jeśli tak, to licówka porcelanowa czy inna lub korona? Czy może nic nie robić? Andrzej
Odpowiedziała
lek. stom. Wioletta Bereziewicz
Zakład Epidemiologii i Badań Populacyjnych CMUJ w Krakowie
Zakład Stomatologii Zintegrowanej CMUJ w Krakowie
Europejskie Centrum Profilaktyki w Krakowie
Decyzję o planie leczenia i wyborze jednej z podanych wariantów: odbudowy estetycznej zęba materiałem kompozytowym, wykonanie licówki porcelanowej lub kompozytowej czy korony protetycznej powinien wspólnie z pacjentem podjąć lekarz stomatolog prowadzący leczenie. Jednakże każda z ww. wymienionych metod leczenia ma zarówno wady, jak i zalety. W związku z tym dopiero na podstawie badania klinicznego pacjenta lekarz stomatolog ma możliwość przedstawić ww. warianty.
Kierując się wyborem jednej w ww. metod leczenia, należy pamiętać, iż odbudowa estetyczna zęba materiałem kompozytowym jest metodą najmniej inwazyjną, gdyż pozwala zachować jak największą ilość twardych tkanek zęba.1 Natomiast prace wykonane z ceramiki, tj. licówki czy korony, wymagają wypreparowania zdrowych tkanek zęba i jest to proces nieodwracalny. Przed podjęciem decyzji o wyborze najmniej inwazyjnej metody należy wykluczyć bruksizm, czyli zgrzytanie zębami u pacjenta, które prowadzi do stopniowego starcia patologicznego, a nieleczone może spowodować taki obraz kliniczny, jak przedstawiony na rycinie.1
Według prof. Grabera z Uniwersytetu w Bazylei pacjentów zgrzytających zębami można podzielić na następujące grupy: u 50% z nich zaburzenie to ma podłoże okluzyjne, które można natychmiast wyeliminować bez większych problemów, 12% to osoby cierpiące na zaburzenia w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych i powinny być poddane odpowiedniej terapii, u 30% występuje pierwotny czynnik psychiczny, a u 8% zgrzytanie zębów ma podłoże psychologiczne. Te dwie ostatnie grupy pacjentów, czyli łącznie 38% osób, stanowią dla lekarzy klinicystów największy problem zarówno na etapie planowania leczenia interdyscyplinarnego, jak i z punktu widzenia realnych możliwości efektywnego leczenia.2 Wtedy też wskazane jest w pierwszej kolejności leczenie bruksizmu, a dopiero potem leczenie odtwórcze zachowawcze lub protetyczne.
Ryc. 1 Starcie patologiczne zębów w żuchwie po stronie prawej w jamie ustnej pacjenta, u którego zdiagnozowano bruksizm (fot. W. Bereziewicz)
Piśmiennictwo:
1. Mount G.J., Ngo H.: Stomatologia mało interwencyjna. Wydawnictwo Med. Tour Press International, Otwock 2006: 92-162.2. Bücking W.: Protetyka dla praktyków. Sprawdzone rozwiązania step by step. Biblioteka Quintessence, Warszawa 2007: 121-132.
